بررسی تاثیر شوری آب آبیاری و نیتروژن بر عملکرد انار و راندمان بهره وری آب مصرفی در سیستم آبیاری موضعی

چکیده استفاده زیاد از آبهای زیر زمینی جهت آبیاری زمینهای کشاورزی باعث پایین رفتن سطح سفره های آب زیر زمینی و نامطلوب شدن کیفیت آب برای آبیاری شده که نتیجه آن کاهش عملکرد محصولات کشاورزی و کاهش بهره وری آب است. این مسئله در آبیاری باغات انار شهرستان ساوه که عمدتا از منابع آب زیر زمینی مشروب می شوند نیز وجود دارد. به منظور بررسی تاثیر شوری آب آبیاری و نیتروژن بر مقاومت، عملکرد و کارایی مصرف آب (wue) در انار پژوهشی بصورت یک آزمایش اسپلیت پلات در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی با 15 تیمار و 3 تکرار در شهرستان ساوه در سال 1389 به اجرا در آمد. تیمارهای آزمایش عبارت بودند از سطوح شوری آب آبیاری ( 2، 4، 6، 8 و 10 ds/m ) که در کرتهای اصلی و سطوح نیتروژن (صفر، 150 و 300 گرم برای هر درخت) که در کرتهای فرعی قرار داده شدند. نتایج نشان داد که شوری آب آبیاری باعث کاهش عملکرد و کارایی مصرف آب و مصرف نیتروژن در شوریهای کمتر از 4 (ds/m) باعث افزایش عملکرد و کارایی مصرف آب در انار شد. تا شوری عصاره اشباع خاک 6 (ds/m) عملکرد انار کاهش نیافت که به عنوان حد شوری آستانه برای انار در نظر گرفته شد. ولی در شوریهای بالاتر، عملکرد کاهش یافت و میزان این کاهش 8/3 درصد به ازای هر واحد شوری بود. تاثیر نیتروژن بر عملکرد، در شوری های بالاتر از حد آستانه کاهنده بود و در شوریهای 8 و 10 (ds/m) باعث کاهش عملکرد گردید. میزان نسبی عملکرد انار در شوریهای مختلف توسط معادله ای برآورد و گزارش گردید. همچنین شوری و نیتروژن خصوصیات کیفی آب میوه انار را تحت تاثیر قرار دادند. افزایش شوری باعث افزایش میزان بریکس، ph و ساکارز و کاهش اسیدیته آب میوه انار شد. نیتروژن میزان بریکس و ساکارز آب میوه انار را کاهش و اسیدیته را افزایش داد. کلمات کلیدی: انار، شوری آب آبیاری، کارایی مصرف آب، مقدار نسبی محصول (yr)، نیتروژن.